Dogunun es-Seyhur-Resi, Batinin Avicennasi olarak bilinen Ibn Sna ilkcagda Aristotelesin insa ettigi, Arapcaya intikali ?zerinden Farabnin Arapcanin mantigina g?re ikinci kez insa ettigi ve Organon alet olarak bilinen mantik ilmini kemale erdiren neredeyse ona nihai bicimini veren filozof ve mantikcidir. Onun es-Sifasinin mantik b?l?m? mantik tarihinin sahit oldugu en hacimli mantik metnidir. Zira Ibn Sna sadece bir mantikci degil, ayni zamanda bir mantik tarihcisidir. Dolayisiyla Ibn Sna g?rmezden gelinerek bir mantik tarihi yazilamaz. On birinci y?zyildan sonra Arapcada yapilan mantik calismalari Organon ve serhlerinin Arapca cevirileri ?zerinden degil, Ibn Snanin metinleri ?zerinden y?r?m?st?r. Bu itibarla sonraki mantikcilarin atif yaptiklari kaynaklar Ibn Snanin es-Sifa, el-Isarat vet-tenbhat, en-Necat ve diger kitaplarinin mantik b?l?mleri olmustur.
Ibn Sna ilk kez mantigin tanimini yapmis, mantigin bir y?ntem bilimi oldugunu ortaya koymus, ?zg?n bir kiyas tanimi yapmis, bilgide tasavvur-tasdik ayrimini yapmis, bilginin madde ve suretinden bahsetmis ve mantigin srformel bir bilim oldugunu g?stermistir.